Niemand vindt huilen leuk. Maar toch willen je tranen iets zeggen. Luister naar hen om te ontdekken wat of lees het in Persoonlijke Tissues • Dit Is Wat Onze Tranen Ons Vertellen.
Persoonlijke Tissues
Dit Is Wat Onze Tranen Ons Vertellen
Dit Is Wat Onze Tranen Ons Vertellen
Nog Niet Verleerd
Terwijl ik naar de tissues grijp bedenk ik me dat ik het nog niet verleerd ben. Dit is al de tweede persoon deze week die ik aan het huilen breng.
Mijn klant veegt haar tranen droog en knikt instemmend op mijn nieuwe vraag.
In de tijd die ze nodig heeft om een antwoord te vormen met haar nu weer gekalmeerde stem, staar ik naar het tissuedoosje.
Het is maar goed dat ze die hebben aangevuld, denk ik.
Incidenteel laat ik mensen huilen. Dat is te zeggen, in mijn werk als coach gebeurt het regelmatig dat er enkele tranen worden gelaten.
Daar wil ik meteen een paar dingen over kwijt:
- Het is nooit mijn intentie om mijn cliënten aan het huilen te krijgen. Als ik dat als doel had, was ik wel bij All You Need Is Love gaan werken of zo
- Emoties willen er nu eenmaal uit en dat mag gewoon, niets raars aan. Daarom mogen eerst de tranen los en komen pas later de tissues
- Waar tranen zitten, zit (oud) zeer. Met andere woorden: wil je weten waar de pijn zit om te helen, volg dan de tranen van je cliënt. Die hebben het altijd juist.
Tears are how our
heart speaks when
our lips cannot
describe how much
we’ve been hurt
• Unknown •
Dit Is Wat Onze Tranen Ons Vertellen
Persoonlijke Groei-Winkel
Terwijl ik naar de tissues grijp denk ik: Maak daar maar drie van.
Ik probeer mijn tranen droog te vegen, maar ze blijven komen.
Middels meditaties in combinatie met ademhalingsoefeningen ben ik een traject gestart om mijn oude trauma’s te helen.
Want schrijven over hoe ik een depressie kreeg en overwon is leuk (…), maar het opent ook allerlei deuren waarvan ik dacht dat ze afgesloten waren.
Ondertussen ben ik erachter dat ik mijn depressie wel heb overwonnen, maar alsnog een hele periode uit mijn leven niet aan kan kijken.
Werk aan de persoonlijke groei-winkel, dus!
Ook privé worden daarom regelmatig wat tranen gelaten.
Daarover wil ik meteen enkele dingen zeggen:
- Het is nooit mijn intentie geweest om labiel over te komen. Daarom bleef ik mijn emoties wegstoppen. Als je het niet ziet, hoef je er niets mee… toch? 🙈
- Waarom vind ik tranen bij anderen oké en bij mezelf niet? Het moet er gewoon uit. Daarom hou ik mijn tissues toch maar in de buurt
- Waar tranen zitten, zit oud zeer. Jaja 🙄 Wil je weten waar jouw pijn zit die je wilt helen, volg dan óók je tranen. Zij weten de weg
Don’t get lost in your pain,
know that one day your
pain will become
your cure
• Rumi •
Als coach zie ik tranen als teken dat ik in de goede richting zit. Want iets dat pijn doet willen we vermijden. Maar door het te vermijden, lopen we uiteindelijk vast.
Wil je dat oplossen, dan moet je naar de pijn toe om te helen.
Klinkt logisch, toch?
“Tranen geven aan dat er iets loskomt,” leg ik mijn cliënt uit, “dus laat maar stromen!”
Advies dat ik een dag later zelf ook opvolg. Laat maar los.
Als de tranen droog zijn, maak ik een grapje om de beladen sfeer te breken. Het werkt, zoals altijd, zowel bij mijn coachee als bij mezelf. De tranen maken plaats voor een lach.
Terwijl ik mijn tissues weer opberg, bedenk ik me dat ik ook dat nog niet verleerd ben. Ik kan iedereen een goed gevoel geven.
Ook mezelf.