Blokkeerom
Ik Versus Mijn Blokkade

Ik Versus Mijn Blokkade
Blokkade-Brief

Ik zit aan tafel bij mijn ex-coachmaatje en we praten na.

Zojuist heeft ze voor mij een tafelopstelling gedaan, omdat ik het gevoel heb tegen een blokkade aan te lopen.

“Iets” wat mij ervan weerhoudt te ontvangen wat voor mij is bedoeld.

(Jaja, heel spiritueel allemaal. Maar vooral frustrerend want ik wil zoveel en meestal lukt het niet.)

Het antwoord dat ik hoopte te vinden, blijft uit. Hoe kom ik van die stomme blokkade af??

Afijn, ik kijk D. aan, drink van mijn gemberthee en knik bevestigend op een vraag over de opleiding systeemdenken die we allebei hebben afgerond.

“Ja, ik heb die opdracht ook gedaan, dat je een brief naar een voorouder moest schrijven,” zeg ik, “Ik heb hem aan mijn oma geschreven, omdat ik dingen van haar droeg. Ik dacht ook écht dat mijn blokkade eigenlijk van haar was.”

D. lacht en vertelt over hoe zij de opdracht volbracht: “Uiteindelijk heb ik mijn brief ritueel verbrand.”

Bijna spuug ik mijn thee uit.

Er valt namelijk niet één muntje bij mij, maar een hele zak euro’s.

Ik heb die brief aan mijn oma nog!

Geen wonder dat mijn blokkade niet weg wil: ik hou er zelf aan vast!

First restrain,
next blockade,
lastly destroy

• Aron Nimzowitsch •

Ik Versus Mijn Blokkade
Zoals Oma Was

Thuisgekomen ga ik meteen aan de slag.

Ik zoek mijn oude windlicht die ik vaker gebruik om bijvoorbeeld brieven in te verbranden.

(Je emoties uiten op papier en dat daarna aansteken werkt namelijk heel goed om ze los te laten!)

Van mijn boekenplank pak ik de Bedankt!-kaart van de Hartstichting waar ik mijn boodschap voor oma op heb geschreven.

Een laatste maal lees ik mijn eigen woorden terug en met tranen in mijn ogen strijk ik een lucifer af.

Ik gooi de vlam in het windlicht, bovenop de kaart en…

Niets.

Oké, denk ik, misschien is de kaart te groot.

Ik scheur hem in stukjes, mik de stukjes in het windlicht en strijk een nieuwe lucifer af.

Weer niets.

Ook één voor één willen de stukjes papier niet branden; de vlam likt langs de hoekjes en dooft dan uit.

14 lucifers later is er nog niet één stukje brief in rook opgegaan…

Natuurlijk! Mijn oma brandde altijd een bolletje bijenwas zodat het huis lekker rook (en iedereen dacht dat ze heel hard had gepoetst).

Maar ja, hoeveel was gebruik je dan? 🤷🏼‍♀️ Ik mik op goed geluk maar wat op de papiersnippers en gooi er vol goede moed een nieuwe lucifer op.

A revolution is
not a bed of roses.
It is a struggle between
the future and the past

• Fidel Castro •

Een steekvlam en enkele minuten later knalt mijn windlicht uit elkaar. Ik blus de hele zooi met water (voordeel van ondanks bijenwas-naïef toch heel voorzichtig zijn) en kijk verbaasd in wat er over is van de glazen pot:

Eén grote, zwarte brij.

En verder nagenoeg allemaal intacte blokkade-stukjes!

* Grom *

Na een week is het me gelukt één papiersnipper te doen verdwijnen, door deze in een brandend waxinelichtje te mikken.

Een tweede poging faalde echter.

Misschien moet ik de blokkade even met rust laten.

Voor nu.

Want loslaten is óók een manier om ergens vanaf te komen.

…Al blijf ik me wel afvragen uit welk materiaal de Hartstichting haar kaarten maakt 🙈

Samantha Spijkers • Spijkers Coaching

Over Mij • Gratis Onzekerheidscheck • Pinterest