In De Zere Plekken • Dit Gebeurde Er Nadat Ik Mijn Eigen Grenzen Negeerde lees je, nou ja, wat er gebeurde nadat ik jarenlang eigenwijs deed.
De Zere Plekken
Dit Gebeurde Er Nadat Ik Mijn Eigen Grenzen Negeerde
Dit Gebeurde Er Nadat Ik Mijn Eigen Grenzen Negeerde
Tintelend Protest
Met een zucht van opluchting schop ik mijn rechterschoen uit.
De voet aan die kant van mijn lichaam is er klaar mee en duldt geen omhulsel meer.
Echt pijn kan ik het niet noemen, maar het voelt zo vreselijk vervelend op de wreef van mijn rechtervoet, dat elke schoen, hoe los ook, aanvoelt als een knellende marteling.
Ik strek mijn rechterbeen uit op de bank, want rechtop zitten geeft last aan mijn knie en hamstring, en wiebel met mijn tenen.
Alles ziet er normaal uit, maar toch voelt het alsof teen nummers 2 en 3 aan elkaar geplakt zitten.
Wat nu weer?
Voor mijn innerlijke drama queen echter de leiding kan nemen, is mijn rug haar voor met een pijnlijk geklaag.
…
Ik staar naar mijn normaal ogende doch heftig tintelende voet en weet: de bodem is bereikt.
Al jaren loop ik met rugklachten die ik negeer.
Ten eerste omdat ik er geen zin in heb. En ten tweede omdat geen arts of therapeut me vroeger serieus nam.
En als anderen zeggen dat ik me niet aan moet stellen, dan moet ik me ook gewoon niet zo aanstellen, toch?
Mijn rug, been, knie en tenen protesteren in tintelende samenzang.
If you listen to your body
when it whispers, you won’t
have to hear it scream
• Unknown •
Dit Gebeurde Er Nadat Ik Mijn Eigen Grenzen Negeerde
Magnetische WC-Rol
Het is september 2022 en ik heb het benauwd.
Zo benauwd dat ik bijna een paniekaanval krijg. En daarmee bijna gedwongen word de stop-knop in te drukken van de MRI waar ik in lig.
Die maakt namelijk zoveel lawaai dat de artsen me onmogelijk kunnen horen. Als er iets niet goed gaat moet ik dus die knop indrukken om ze te alarmeren.
Maar dat wil ik niet.
Want, tja, ik lig hier niet mooi te wezen. Ik lig hier omdat ik stronteigenwijs ben.
(En omdat ik een hernia vrees na jarenlang mijn rug negeren.)
Het lukt me om de paniekaanval te onderdrukken en ik kom ongeschonden de magnetische buis uit. Ik blik nog een keer terug en begrijp opeens hoe mijn woestijnratje zich moet voelen als hij in een wc-rolletje kruipt.
Een week later komt de uitslag: geen hernia. Het advies is “bel een fysiotherapeut.”
En dat doe ik.
Zes maanden later.
Dan pas zijn mijn klachten sterker dan mijn eigenwijsheid. Onder dwang van tintelende, zeurende lichaamsdelen pak ik de telefoon op en maak een afspraak bij een fysiotherapeut met een specialisme in rugklachten.
Mijn eigen grenzen negeren heeft me niet beter gemaakt.
Hopelijk doet dit telefoontje dat wel.
Vrijheid bestaat in het
erkennen van grenzen
• Krishnamurti •
Je eigen grenzen negeren is nog erger dan wanneer anderen jouw grenzen niet respecteren.
Persoonlijke grenzen zijn er niet alleen om anderen op afstand te houden. Ze zijn er ten eerste altijd om ervoor te zorgen dat wij ons goed kunnen voelen.
En dat kan alleen als we ze zelf óók respecteren.
Ik heb mijn grenzen genegeerd en dat moet ik nu bekopen.
Want hoever je ook rent, uiteindelijk kun je niet meer verder.
En moet je wel kleur bekennen aan jouw grens.
Wees dat moment voor.
Want eigenwijs is dan misschien ook wijs, maar voorkomen is altijd beter dan genezen ❤
Jij over je rechtervoet…ik wilde bijna gaan schrijven over m’n linkervoet 😂. Dat houd ik dan maar even voor gezien…. De maand juni gaat vooral over het nemen van rust en go with the flow. Was het maar zo simpel.
Het zal ook weer eens niet he :’) Hahaha. Tja, als links de vrouwenkant is of het denken, dan is rechts emoties en de vaderlijn? Ondertussen wordt ik goed gemangeld door een fysiotherapeute en merk ik al een beetje verschil. Ik vermoed zelf wel dat het niet alleen maar mijn rug is, maar misschien ook een stuk hamstring… We doen rustig aan. Nemen het dag voor dag. En doen alles met een glimlach want tja, het hoort erbij. Krijgen is gratis, ervan af komen kost wat moeite.