Deze week heb ik een klapper van een Wekelijkse Opsteker voor je. Om je eraan te herinneren dat wat achter je ligt Verleden Tijd is.
Wekelijkse Opsteker
Verleden Tijd
Verleden Tijd
Oké, we kunnen het hebben over de slechte timing van deze Opsteker (alwéér een fragment uit een kinderfilm?) of we kunnen het hebben over de inhoud.
Precies, dacht dat ik ook 😉
Want ik zie het elke dag gebeuren bij anderen en betrap mezelf er ook nog steeds veel te vaak op.
En dan bedoel ik niet zozeer TV kijken.
Ik heb het over in het verleden blijven hangen.
“Als ik vroeger dit of dat had gedaan, dan had ik vandaag…”
Niks gemerkt, waarschijnlijk, want dan was je ergens anders ontevreden over geweest 🤷🏼♀️ Dat is “het leuke” van een innerlijke criticus: die is nu eenmaal nooit tevreden!
Maar veruit de ergste ik-blijf-lekker-in-het-verleden-hangers zijn zij die, net als ’s werelds beroemdste leeuw, zich vandaag nog schuldig voelen over fouten die ze in hun jeugd maakten.
(Al vermoed ik dat we niet allemaal denken dat we onze vader hebben vermoord.)
Ik kan de toekomst volpraten en -schrijven over het verleden, maar waar het uiteindelijk om draait is die éne dag in je leven die het allerbelangrijkste is:
Vandaag.
Daarom krijg je vandaag een pijnlijke herinnering aan wat je uit je verleden kunt halen.
Zodat je er Verleden Tijd van kunt maken:
Zie je geen video? Klik dan hier
The past can hurt.
But the way I see it,
you can either run from
it, or learn from it
• Rafiki •
Je kunt weglopen voor je verleden of ervan leren, zegt Rafiki.
(WAAROM is deze scène uit de live action remake gehouden? Wat een prachtige levensles!)
Wanneer het leven tegenzit en het je, bij wijze van spreken, een klap geeft zoals Rafiki bij Simba, blijf je dan liggen wachten tot de volgende klap komt?
Vechten met je verleden heeft geen zin: het was er, het is er en het zal er altijd zijn.
Maar trek je er lering uit, dan word je er alleen maar sterker en slimmer van.
En wordt datgene wat jou al die tijd achtervolgde, vanzelf Verleden Tijd.
Een leven is geen sprookje. Jouw persoon of karakter wordt mede gevormd door de mensen om je heen. Door ouders, voorouders, familie, omgeving etc. Maak je fouten onderweg komt dat deels voort uit dat karakter of die genen die je mee kreeg. Op wat rijpere leeftijd ontdek je dat de dingen die je vroeger wellicht fout deed pasten bij een periode in je leven waarin je in ‘die of die fase’ verkeerde. Je bezig was met jezelf ontdekken, of moeten samenleven met een partner, kinderen, een werkkring die veel aandacht vroeg of wat ook. Niet alles is planbaar, zelden voer je regie over je eigen leven, wel over je beslissingen, maar als die fout zijn (geweest), so be it. Ik ben op dat punt ervaringsdeskundige. Weet waar het in het verleden nog wel eens fout ging en geef geen garantie dat dit in het heden of de toekomst niet nog eens zal gebeuren. Want je bent een mens. Met alles wat daarbij hoort. Weet je dat, valt je zelf weinig te verwijten. Behalve wellicht dat je onderweg mensen hebt gekwetst of pijn gedaan. Maar als je daar niet slecht van slaapt sust jouw karakter of geweten je kennelijk. En is ook dat een leerschool…