GevoelVol • Voor Alle Denkers Die Meer Willen Voelen

Ontdek hoe geweldig je écht bent
 

Vol Vertrouwen • Persoonlijke Verhalen Over Persoonlijke Groei • GevoelVol
Vol Vertrouwen • Persoonlijke Verhalen Over Persoonlijke Groei • GevoelVol

Misschien herken jij het wel: alles overdenken. In je hoofd zitten, constant alles en iedereen overdenken. Je WILT wel meer voelen, maar HOE doe je dat? Dat zou je graag willen weten… En daar kom je vandaag misschien wel achter, want in GevoelVol • Voor Alle Denkers Die Meer Willen Voelen lees je wellicht de Gouden Tip! 😉

Bergen overwonnen: 🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️


GevoelVol
Voor Alle Denkers Die Meer Willen Voelen

Zie je geen video? Klik dan hier

Voor Alle Denkers Die Meer Willen Voelen
Intuïtieve Regie

“Mogen we al?”

Ik kijk vragend naar onze lerares die rechts van me zit.

Het is maandagavond, tijd voor mijn cursus Systeemdenken, en zoals altijd oefenen we een familieopstelling.

Alleen doen we het deze keer ietsje anders.

In plaats van dat onze vraagsteller zelf mensen mag kiezen om op te stellen als (in dit geval) haar familieleden, stelt ze enkel zichzelf op.

Daarna krijgt iedereen die voelt dat hij of zij ook in de opstelling hoort de vrijheid om een rol op zich te nemen.

Zonder dat we van te voren weten wie of wat we representeren.

Het is een oefening in voelen, omdat we een paar echte die hard denkers onder ons hebben.

En systemisch werken met je hoofd… Dat gaat niet.

Voelen, dus. En de overstap durven maken om je ratio los te laten en je intuïtie de regie te geven.

Mijn hart klopt bijna mijn borstkas uit en ik moet me inhouden om te blijven zitten.

Want hoewel ik me had bedacht dat ik vanavond gewoon eens zou observeren, voel ik dat ik de opstelling in moet.

“Ja, iedereen die…” antwoordt mijn lerares.

Voor ze haar zin af kan maken, race ik al van mijn stoel.

White Noise ;)

Too many of us are not
living our dreams, because
we are living our fears

• Les Brown •

White Noise ;)

Voor Alle Denkers Die Meer Willen Voelen
Aangevallen Angst

“Heb je ook enig idee wie of wat je bent?”

Een van de begeleiders van deze opstelling (we wisselen elkaar in duo’s af), kijkt me aan.

Zonder er een seconde over na te hoeven denken, flap ik eruit: “Ik ben haar angst. Ik hoor bij haar en wil haar niet laten gaan.”

Prompt word ik opzij geduwd door een medecursist die ook in het veld staat.

Want na mij zijn er nog een aantal mensen bijna direct van hun stoel opgestaan om een plek in te nemen in de opstelling.

Niet omdat ons dat werd gevraagd, maar omdat we stuk voor stuk aanvoelden dat we dat moesten doen.

En niemand heeft een dubbelrol…

Ondertussen is er een heus duw-en-trek “gevecht” tussen mij en mijn medecursist ontstaan en ze achtervolgt me terwijl ik om de hoofdpersoon heen cirkel.

Want ook dat hoort erbij: doen wat je voelt dat je moet doen.

Ik voel dat ik bij de hoofdpersoon moet blijven, koste wat kost.

En mijn medecursist voelt dat ze tussen mij en haar in moet komen staan. Koste wat kost.

“Wat ben jij?” roep ik gefrustreerd uit terwijl ik haar probeer te ontwijken, “Ik vind je bloedirritant!”

Ik voel mij aangevallen.

White Noise ;)

White Noise ;)

Voor Alle Denkers Die Meer Willen Voelen
Gevoelscirkel

De vraagsteller staat nu zelf middenin een cirkel van intuïtief handelende representanten.

Ik sta naast de persoon die mij de hele opstelling lang heeft dwars gezeten: zij staat voor het afweermechanisme van de vraagsteller.

Want zodra we allemaal werden erkend en gezien door de vraagsteller, werd duidelijk wie of wat we waren.

Er is geen frustratie meer, geen angst (ook al sta ik er wel nog tussen 😉) en ook geen duwen en trekken.

Ik sla mijn arm om “het afweermechanisme” heen en we sluiten vrede: we mogen er allebei zijn, op zijn tijd.

Eén voor één worden we omhelsd door de vraagsteller en geaccepteerd.

En, ook weer zonder er opdracht voor gekregen te hebben, geven we haar allemaal enkele mooie woorden mee.

“Ik ben je angst,” hoor ik mezelf zeggen als het mijn beurt is, “en ik ben onderdeel van jou. Overal waar je gaat in je leven, weet je dat je goed zit als ik er ook ben. Want dan doe je dingen die voor jou belangrijk zijn.”

We sluiten af en bespreken met de hele groep de opstelling.

Maar hoelang we er ook over discussiëren, verklaren waarom sommigen zich zo goed in konden leven lukt ons niet.

White Noise ;)

Our feelings are our most
genuine paths to knowledge

• Audre Lorde •

White Noise ;)

Mijn coachees worstelen vaak met te veel nadenken en vragen hoe ze meer bij hun gevoel kunnen komen.

En hoewel ik altijd een paar trucjes achter de hand heb (zoals deze), moet ik ze het echte antwoord schuldig blijven.

Ik weet het niet 🤷🏼‍♀️

 

Want weten is denken. Maar voelen is iets heel anders. Daarom kun je niet bedenken hoe je meer kunt gaan voelen.

 

Het is alsof je voetbal wilt spelen met een tennisbal. Of andersom.

Wil je écht minder denken, dan heb ik maar 1 tip:

 

Laat de controle los.

 

Spring op van je stoel en volg je gevoel.

Want je gevoel weet méér dan je denkt 😉

White Noise ;)Liefs Samantha 2021
White Noise ;)

Hoe voel jij je na het lezen van dit bericht?



Samantha Spijkers • Spijkers Coaching

“Ik coach vrouwen die helemaal KLAAR zijn met zich onzeker voelen over zichzelf en wat ze kunnen naar meer zelfvertrouwen. Zodat zij EINDELIJK in zichzelf gaan geloven en het leven gaan leiden dat zij écht willen!”

HomeGratis OnzekerheidscheckOver MijPinterestContact

White Noise ;)

White Noise ;)

2 Comments

  1. meninggever 12 december 2022at10:43

    Voor iemand die aardig rationeel in elkaar steekt is dit een verhaal waarbij de wenkbrauwen wat omhoog getrokken raken. Maar als het mensen helpt is alles goed natuurlijk. Maar ik begrijp de reflexen niet zo goed omdat ik altijd eerst kijk, denk, en besluit en dat alles in nanoseconden…Handelen volgt dan direct…..

    1. Samantha 13 december 2022at14:03

      Zo was ik vroeger ook. Maar niet alles is rationeel te verklaren, ben ik ondertussen achter. En je gevoel zit zelden fout. Intuïtie wordt onderschat, maar bestaat wel degelijk. En je hoeft alleen maar te luisteren, eh, voelen.