Nee, ik ben niet zomaar een coach. Ik ben een ex-perfectionist. En in deze Doen & Laten heb ik het daarom over Zelfvertrouwen In De Praktijk, met vandaag als thema: Perfectionsme.
Doen & Laten
Zelfvertrouwen In De Praktijk:
Perfectionisme
Perfectionisme…
Er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat ik hiermee geconfronteerd word in mijn praktijk.
Ben jij ook zo iemand bij wie alles tot in de puntjes moet kloppen? Waarvoor “goed” nooit goed genoeg is? Een eeuwige perfectionist?
Lees dan snel verder om te ontdekken wat jij tegen jouw perfectionisme kunt doen:
Zelfvertrouwen In De Praktijk:
Perfectionisme
Wat Merk Ik Als Coach?
Eens en voor altijd:
Perfectionisme is een aandoening.
Het is niet iets positiefs! Geloof mij, als ex-perfectionist: het is schadelijk.
En als iets meer kwaad doet dan goed, is het verkeerd. Punt.
Wanneer gaat bij mijn coach-brein de alarmbel af voor perfectionisme?
- Als mensen moeite hebben met emoties tonen. Doodsbang zijn om uit de toon te vallen of iets verkeerds te zeggen/doen
- Mensen die super voorbereid naar de sessies komen, soms bijna nog beter dan ik (en dat is nagenoeg onmogelijk!)
- Als coachees bij opdrachten nét wat meer geven. Kleurcodering gebruiken, bijvoorbeeld, of een niet goed functionerend werkblad zelf fiksen
Wat Merk Jij?
Als jij Omschrijving 7 hebt aangevinkt in mijn Gratis Onzekerheidscheck, dan is er een grote kans dat jij een perfectionist bent.
Behalve dat niets goed genoeg is voor je, herken je misschien ook de volgende dingen:
- Controledrang. Het liefst hou jij de teugels in handen. Van alles en iedereen; jij zit er bovenop
- Je verliest je in details. Immers: “goed” bestaat niet, het moet foutloos en daar doe je moeite voor
- Je bent kritisch. Op jezelf, maar ook op anderen. Want die zijn misschien niet perfectionistisch, maar jij verwacht van hen wél net zoveel als van jezelf
Zelfvertrouwen In De Praktijk:
Perfectionisme
Doen:
Fijn, je weet nu dat perfectionisme eerder een aandoening is dan een talent, maar wat kun je eraan doen?
En wat laat je beter achterwege?
Dit kun je doen om je perfectionisme te verminderen:
- Toon minder inzet. De hel voor een perfectionist 😉 Maar jouw 100% = 130% van een “normaal” persoon. Trek dat in balans en ga op 70% van jouw kunnen zitten.
- Erken dat falen oké is. Maak expres kleine fouten en lach om jezelf: dat heb je toch maar weer mooi overleefd!
- Laat je emoties vrij. Je bent nu eenmaal geen robot. Huilen mag.
Laten:
Wil jij af van je perfectionisme? Dan laat je dit beter achterwege:
- Controle. Door die teugels strakker te trekken gaat het leven niet opeens beter naar jou luisteren. Je zet er alleen jezelf mee vast.
- Over je grenzen gaan. Wat levert het je op om uren langer door te gaan met iets, enkel zodat dan alle details kloppen (die niet-perfectionisten niet eens zien)?
- Hoge verwachtingen. Jij hoeft er niet aan te voldoen (dat is trouwens onmogelijk, gezien hoe torenhoog ze zijn), maar de ander ook niet. Het is niet fair om dit van jezelf of anderen te vragen.
Perfectionisme is een teveel van iets positiefs. Daarom geloven perfectionisten er graag in dat ze goed bezig zijn.
Want achter dit doorgedraaide fenomeen schuilt een kracht: je best doen.
En natuurlijk is het goed om je best ergens voor te doen!
Maar het is niet oké als je best niet meer goed genoeg is, omdat alles opeens perfect moet.
Daarom raad ik je aan je perfectionisme met bovenstaande tips aan te pakken.
En lukt het je niet zelf, dan helpt deze ex-perfectionist je graag verder 😉💪
Ik snap de strekking maar ben wel iemand die wil dat alles tot in de puntjes klopt. Ik heb in mijn werkende leven altijd in jobs gezeten waarbij perfectie (zit ook in alles op tijd regelen/leveren of afspraken nakomen..) een grote rol speelde. Zoals in de luchtvaart waar een vliegtuig niet wacht als jij denkt dat je er met een relaxte houding wel komt. Niks daarvan. Altijd op tijd, strikt volgens de regels van alle betrokkenen. Ook in het autovak. Afspraak is afspraak en ik verwachtte van mijn teams ook dat men zich naar die houding zou richten. Dat is toch anders dan in een persoonlijke situatie. Tegenwoordig kleedt ik me niet meer ‘perfect’ aan zoals vroeger. Het kostuum was mijn uniform, uitstraling was ook imago. Nu is vrijetijds-kleding meer de norm. Casual plezierig. Maar nog steeds is het wel zo dat discipline zorgt dat ik altijd op tijd ben voor een afspraak en nadenk over wat je moet of kunt zeggen in bepaalde omstandigheden….
Er is een verschil tussen discipline en perfectionisme. Bij discipline doe je wat je moet doen, omdat het “moet” – het hoort bij de baan, het is nodig, je zet je ertoe. Omdat je dan de resultaten krijgt die je wilt. Bij perfectionisme schiet je je doel voorbij, want het gaat dan niet meer om iets nauwkeurig of tot op de letter goed willen doen omdat het doel dat vraagt. Het gaat om jezelf soms keihard verliezen in details, omdat iets voor jouw gevoel nooit “af” is of “goed”. Die drive kost je meer dan dat het je oplevert. Terwijl een (ijzeren) discipline je wel degelijk wat oplevert.
Het heeft mij ook wel eens flink dwarsgezeten en m’n bijna burn-out heeft m’n ogen doen openen. Mijn. 75% is 100% voor de ander. Heerlijk!
Perfectionisme is een teveel aan het goed willen doen. Op zich zit er dus iets moois onder, maar ja, alles waar te voor staat is niet goed (behalve tevreden). En zo lekker he, als je erachter komt dat die paar procentjes minder eigenlijk geen verschil maken voor de ander, maar zoveel goeds doen voor jezelf!
Klopt! Sindsdien hoef ik niet meer zoveel van mijzelf en ben ik ook tevreden met minder. Kom steeds meer voor mijzelf op ook. Stel grenzen en luister enorm naar wat m’n intuïtie mij te vertellen heeft.