Heart Core Fixing
xx | Samantha Spijkers | xx
Het zijn niet de beste foto’s, maar goed, het zijn dan ook niet de nieuwste foto’s (bijna middelbare leeftijd, weet je nog?).
Zie je die kleine blonde meid daar helemaal links in het paars? En op de andere foto in de roze jas? Dat ben ik! Samantha Spijkers, de enige echte. Jongste telg van de familie – en met jongste bedoel ik ook écht de jongste.
Zo waren mijn beide oma’s thuis het jongst. En ook mijn vader was de benjamin. Behalve dat ik thuis het jongste kind ben, ben ik ook nog eens het jongste kleinkind – aan beide kanten van mijn familie.
Ik zou bijna zeggen: “Leuk hè!?”, maar familie-systeem-technisch is de jongste zijn niet altijd de makkelijkste positie om te hebben… Laat staan als je de jongste van de jongste van de jongste bent!
En als allerjongste in mijn familie heb ik altijd moeite gehad met mezelf erbij voelen horen.
xx | Olivia Pullman (uit de film: Wonder) | xx
Hiervoor was geen duidelijke reden – het gevoel was er simpelweg gewoon. Altijd, sluimerend op de achtergrond. En zodra ik met andere mensen was, wie dan ook, sprong het op de voorgrond: BAM!
Ik hoor er niet bij.
Dat is jarenlang mijn sterkste persoonlijke overtuiging geweest. Eentje die nóg overheersender werd toen ik naar de middelbare school ging – waar ik genadeloos werd gepest.
Uiteindelijk belandde ik in een depressie, wat oprecht de verschrikkelijkste jaren van mijn leven zijn geweest. MAAR!
Ik wist hem te overwinnen! 💪 Met professionele hulp vocht ik mij er weer bovenop. Langzaam, stapje voor stapje, kwam ik tot de conclusie dat ik mezelf eigenlijk best een leuk mens vind 🙂 Dat ik er mag zijn.
En omdat ik vind dat iedereen het verdient om zich goed genoeg te voelen, begon ik mensen te coachen.
Toch bleef op de achtergrond datzelfde deuntje door mijn hoofd spelen: ik hoor er niet bij.
De prachtige mensen op deze foto’s zijn mijn grootouders; van links naar rechts zie je de ouders van mijn vader en die van mijn moeder.
Mijn linkse opa en oma waren met recht de állerliefste mensen die ik ooit heb gekend! ♥ De andere twee waren helaas al overleden voordat ik geboren werd.
Dat maakt het misschien extra gek als ik je vertel dat ik het gevoel er nooit bij te horen van mijn moeders moeder heb geërfd.
Om dat uit te leggen, deel ik het verhaal van Oma B (zo noem ik haar omdat haar achternaam met een B begon) met je:
Zij was een nakomertje – er zat behoorlijk wat leeftijdsverschil tussen haar en haar oudere broer en zussen. Haar moeder stierf in het kraambed en haar vader had geen tijd voor de opvoeding omdat hij moest werken om zijn gezin te onderhouden.
Oma B werd daarom ondergebracht bij een tante die zelf geen kinderen kon krijgen. Win-win, zou je denken.
xx | Walk The Moon (Avalanche) | xx
Helaas kreeg die tante later tóch een kind. En deed zij iets wat velen van ons misschien voor onmogelijk houden: zij trok haar eigen kind voor en begon mijn oma te verwaarlozen.
Want terwijl Oma B thuis in de box lag te huilen, ging de tante met haar eigen baby wandelen.
Op een dag konden de buurvrouwen van die tante – twee ongetrouwde zussen – dit niet meer aanzien en zij klaagden tegen Oma B’s vader. Daarop werd besloten dat zij mijn oma in huis zouden nemen en zouden opvoeden.
Maar…
Je eigen moeder nooit kennen. Je eigen familie die jou niet kan of wil opvoeden…
Het is niet gek om te denken dat Oma B zich heel eenzaam moet hebben gevoeld. Misschien zelfs ongewenst.
Alsof ze er niet bij hoorde.
En omdat zij dit niet kon oplossen, werd het doorgegeven in de familie – zo werkt het nu eenmaal in een familiesysteem.
Dus belandde het bij mij. En voelde ik me, net als Oma B, jarenlang een buitenbeentje.
Het was een donkere avond in het najaar van 2022. Voor mijn opleiding Systeemdenken moest ik mijn familie in kaart brengen en daarom interviewde ik mijn moeder over haar ouders.
Iets wat we allebei lastig vonden, want zij praatte niet graag over haar moeder (lastige relatie) en ik vroeg er niet graag naar (lastig onderwerp). Maar ja, nu moest het!
Halverwege mama’s verhaal over Oma B, huilend en alleen in de box, begon er iets te dagen.
Ken je dat gevoel, dat er een soort benauwdheid langs je nek omhoog kruipt? Dat je hele lijf gaat tintelen, alsof je op het punt staat een belangrijke ontdekking te doen? Dat had ik.
Mijn hart klopte steeds sneller en ik begon te transpireren. Allemaal tekenen die horen bij een muntje dat valt – of in dit geval eerder een hele zak muntjes!
We hadden namelijk net in de les geleerd over iets dat een verstrikking heet: dat gebeurt wanneer je jezelf onbewust identificeert met iemand uit je familiesysteem en diens gedachten en emoties meedraagt.
Driemaal raden wat het geluid van de rinkelende muntjes in mijn hoofd zei 😉
xx | Friedrich Nietzsche | xx
Een dag later klikte ik het hartjesmedaillon dat ik altijd draag open en verving de foto’s.
Zo gaf ik Oma B niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk een plekje in mijn hart en draag ik haar altijd bij me.
Nu is zij nooit meer alleen – en ik ook niet!
Een buitenbeentje zal ik misschien wel altijd blijven, met mijn gekke ideeën en idealisme (ik geloof er nu eenmaal heilig in dat je alleen gelukkig kunt worden als je je hart volgt, ook al is dat helemaal naar de andere kant van de wereld om panda’s te voeren).
Maar!
Nu weet ik dat ik niet de enige in de familie ben die zo is.
Want Oma B en ik… Wij zijn eigenlijk (en eindelijk) binnenbeentjes.
En dat gevoel van ik hoor er niet bij?
Dat is verdwenen.
xx | Disney (Pocahontas) | xx
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
I am text block. Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.
Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.
Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.
De lekkerste cookies komen recht uit de oven, maar hier zul je het met de digitale versie moeten doen.
Functionele cookies zijn sowieso nodig om deze site te laten werken. Kies hieronder welke andere cookies je wilt.
Wil je de beste site-ervaring ooit, accepteer dan alle cookie-smaken!